گوجه سبز

گوجه یا گوجه سبز نام درختی است از تیره‌ی گل سرخیان که میوه‌ی آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هسته‌ی سخت است.  آلوچه نوع کوچکتر گوجه سبز و ترش تر از آن است.  بر پایهٔ نوشته‌های قدیمی، نژاد این گیاه قدمت ۲۰۰۰ ساله دارد و چینی‌ها اولین کسانی بودند که به کشت آن اقدام کردند. گفته می‌شود که این گیاه از طریق سوریه یا ایران بهیونان آورده شده‌است.

درختان گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارند و در آب و هوای ملایم به رنگ‌های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن در می‌آیند. آب و هوای سرد باعث ایجاد رنگ قهوه‌ای و ظاهر نامطلوب میوهٔ گوجه سبز می‌شود. این میوه به سرعت می‌رسد و مدت نگهداری آن در یخچال ۴ روز است. گوجه سبز به صورت تازه و پخته در خورش‌ها مصرف می‌شود. این میوه طعمی ترش دارد و سفت و ترد است و در میان ایرانیان اغلب با نمک به عنوان تنقلات مصرف می‌شود. درخت این میوه در بیشتر نواحی ایران بخصوص شمال غربی ایران تکثیر و برداشت می‌شود گوجه سبز اصلاح شده از نوع بادامی در شهر سردرود از رونق زیادی برخوردار است.

خواص

• گوجه سبز باعث تعادل اسید معده می شود.
• این میوه اثرات قابل توجهی در جلوگیری از بیماری هایی مانند سرطان، چربی خون بالا و پیری سلولی دارد و در مقابله با میکروب ها و عفونت ها موثر است.
• فیبر موجود در آن باعث بهبود سیستم گوارشی می شود.
• خشک شده این میوه که دارای فیتونوترینت است کارکرد آنتی اکسیدانی دارد و برای درمان اعصاب و کم خونی مفید است.
• مصرف گوجه سبز برای درمان شب کوری، بیماری های نقرس، روماتیسم و تصلب شرایین مفیداست.
• این میوه همچنین ادرارآور است و عملکرد کلیه ها را تنظیم می کند.
• گوجه سبز منبع‌ ویتامین های گروهB است که باعث کاهش استرس و افسردگی می شود و برای سلامتی پوست و اعصاب مفیداست.
•  همچنین در سوخت وساز طبیعی کربوهیدرات، چربی و پروتئین نقش مؤثری دارد.
• گوجه سبز باعث تعادل اسید و باز در جریان خون می شود، از این رو می تواند در درمان حالت اسیدی خون مفید باشد.
• این میوه اثرات قابل توجهی در جلوگیری از بیماری هایی مانند چربی خون بالا، پیری سلول و سرطان دارد. اسید بنزوئیک، ترکیبی است که خاصیت ضد میکروبی دارد.
• این ماده به طور طبیعی در گوجه سبز وجود دارد.
• همچنین، بعضی از تحقیقات بیانگر خاصیت ضد قارچی و ضد باکتریایی این میوه هستند.

• مطالعات نشان می دهد که این میوه می تواند در درمان تومورها نیز موثر باشد. همچنین به دلیل وجود اسید اسکوربیک ویتامین  Cبرای افراد مبتلا به نقرس توصیه می شود.
• این میوه چون حاوی برخی ویتامین ها و نیز پیش ساز ویتامینA است، برای کمک به درمان شب کوری و نیز رشد بدن (در صورت مصرف تمام مواد غذایی دیگری که مورد نیاز کودکان هستند) مفید است.
• گوجه سبز مملو از ویتامین هایB وC بوده و به همین جهت برای آرامش اعصاب نیز مفید شناخته شده است.
• البته مصرف زیاد آن حالتی از حساسیت موقت را در دهان و دندان های مصرف کننده ایجاد می کند.
• همچنین گوجه سبز نرم یا همان آلو نیز برای درمان بسیاری از مشکلات گوارشی از جمله یبوست نیز به کار می رود.
• پژوهشگران معتقدند که مصرف گوجه سبز برای بهبود طعم دهان مفید است و پختن برگ های درختش در سرکه می تواند در درمان کرم های حلقوی موثر باشد.
• از خواص دیگر این میوه، خاصیت مسهلی آن است که به خوبی شناخته شده است.
• همچنین اثرات منحصر به فرد آن شامل کاهش فشار خون و چربی خون، حذف رسوبات از خون و تنظیم عملکرد معدی روده ای است.

مواد معدنی و ویتامین

گوجه سبز تازه سرشار از ویتامین C است که نقش آنتی اکسیدان دارد. این میوه غنی از اسید‌مالیک و اسید سیتریک است. همچنین به‌دلیل وجود اسید اسکوربیک (ویتامین ث‌)، برای افراد مبتلا به نقرس توصیه می‌شود.

گوجه سبز باعث تعادل اسید و باز در جریان خون می‌شود، از این رو می‌تواند در درمان حالت اسیدی خون مفید باشد. این میوه اثرات قابل‌توجهی در جلوگیری از بیماری‌هایی مانند چربی خون بالا، پیری سلول وسرطان دارد. اسید بنزوئیک، ترکیبی است که خاصیت ضد میکروبی دارد. این ماده به طور طبیعی در گوجه سبز وجود دارد.

ارزش غذایی 100 گرم گوجه سبز:

کربوهیدرات 8.51 گرم، چربی 2.84 گرم، پروتئین 1.6 گرم، فیبر خام 0.5 درصد.

با مصرف 100گرم گوجه سبز، 5 درصد ویتامین آ، 2.1 درصد ویتامین ب 1 (تیامین)، 1.9 درصد ویتامین ب 2(ریبوفلاوین)، 2.8 درصد نیاسین، 13 درصد ویتامین ث، 5.1‌ درصد کلسیم، 2.2 درصدفسفر، 5 درصدآهن و 3.6 درصد پتاسیم مورد نیاز در روز تامین می‌شود.

مضرات

• بالا بودن میزان اسید در گوجه سبز باعث ایجاد معده‌درد، سوزش معده یا حتی ریفلاکس در افراد مبتلا به ناراحتی‌های معده می‌شود.
• توجه داشته باشید، مصرف زیاد گوجه سبز باعث نفخ معده می شود.
• ترش و اسیدی بودن گوجه سبز باعث ساییده شدن موقتی مینای دندان و احساس درد خاصی در دندآن‌ها می‌شود.

شرایط گوجه سبز

کاشت

دامنه جغرافیائى پراکندگى آلو و گوجه از سایر میوه‌هاى خزان‌دار گسترده‌تر است و گونه‌هاى مختلف آنها در سراسر نیم‌کره شمالی، به‌صورت بومی، وجود دارند. در حال حاضر، سه گونه از این میوه در تمام دنیا کشت مى‌شود. اغلب ارقام تجارتى متعلق به گروه آلوى اروپائى – .P. domestica L هستند. این گروه، بومى جنوب شرقى اروپا بوده بیش از ۲۰۰۰ سال است که زیر کشت در آمده است و پوست صاف تنه‌اش آن را از سایر گروه‌ها مشخص مى‌سازد. گروه دوم به نام آلوى ژاپنى -. P. salicina Lindl معروف است و در حقیقت بومى چین مى‌باشد. این گروه، حتى در جوانى داراى پوست ساقه خشن است. گروه سوم آلوى آمریکائى است که شامل چندین‌ گونه که همگى بومى آمریکاى شمالى هستند، مى‌باشد. اکثر این گونه‌ها وحشى هستند و تنها یک گونه به‌نام آمریکانا -.P.americana Morsh داراى تعدادى رقم اهلى مى‌باشد. ارقام این گروه، در برابر سرما، از سایر گروه‌ها مقاوم‌تر مى‌باشند و داراى میوه‌هائى به رنگ زرد یا طلائى با پوست نسبتاً کلفت مى‌باشد.    شرایط اقلیمی و خاکی  از نظر مقاومت در برابر سرماى زمستانه، انواع آلو و گوجه مشابه سیب وآلبالو هستند و نیازهاى سرمائى آنها بر حسب رقم با ۵۰۰ تا ۱۸۰۰ ساعت دماى کمتر از هفت درجه سانتى‌گراد برآورده مى‌شود. این گیاهان به‌طور کلى خاک‌هاى لمونى شنى را ترجیح مى‌دهند و خاک‌هاى سنگین و مرطوب را بهتر از دیگر میوه‌هاى هسته‌دار تحمل مى‌کنند.

تولید میوه  شکوفه آلو و گوجه به‌صورت جانبى روى چوب یک‌ساله شاخه‌هاى معمولى و سیخک‌ها ظاهر مى‌شود. تقریباً تمام ژاپنى‌ و آمریکائى و نیمى از ارقام اروپائى خودسترون هستند و نیاز به درختان گرده‌زا دارند. گرده‌افشانى در کلیه ارقام به‌وسیله حشرات، مخصوصاً زنبور عسل، انجام مى‌شود. شرایط   نوع هرس  پس از هر شکل‌دهی، اکثر ارقام تا سن ۱۲ سالگى نیاز به هرس مجدد ندارند ولى در آن سن، به‌دلیل متراکم شدن شاخساره، باید آنها را هرس کرد. ارقام ژاپنى چون چوب‌هاى آنها نرم‌تر و میوه‌هاى آنها بزرگ‌تر است به هرس شدیدترى نیازمند مى‌باشند.   روش‌هاى تکثیر  ازدیاد آلو و گوجه، بیشتر به طریق پیوند و تا حدودى به‌وسیله (قلمه‌زدن) و (خوابانیدن) انجام مى‌گیرد. از (نهال‌هاى بذری) هلو، زردآلو، بادام، خود آلو و گوجه را مى‌توان به‌عنوان پایه استفاده کرد. در آمریکا، پایه هلو نتیجه بهترى داده و مرسوم‌تر است. استفاده از گیلاس چینى باعث ایجاد درختان پاکوتاه مى‌شود.   شرایط کاشت  بر حسب رقم و میزان رشد آن، فاصله درختان آلو و گوجه ۷-۵ متر مى‌باشد. در کشورهاى خارج توانسته‌اند در شرایط بسیار مناسب تا ۳۵ تن در هکتار محصول برداشت کنند ولى در ایران معمولاً میزان محصول از ۷-۳ تن در هکتار تجاوز نمى‌کند.

کاشت درخت آلو را می‌تواند در ابتدا با درخت گلدانی، درخت ریشه باز، کاشت هسته و نیز کاشت بخشی بریده شده از درخت انجام دهید. برای کسب اطلاعات بیشتر این مقاله را مرور کنید.

پرورش درخت آلو، سرگرمی مرفهی است. درست مانند دیگر  گرایش‌های  باغبانی، پرورش درختان میوه بسته به گونه و تنوعشان، روش‌های تخصصی خود را می‌طلبند. معمولاً درختان آلو را زمانی که نهال‌های ۲ ساله و نابالغ هستند به فروش می‌رسانند. بهتراست زمان انتخاب محل کاشت، جایی از باغچه را انتخاب کنید که خاکش خوب زه کشی شده بوده و روزانه حداقل ۸ تا ۱۰ ساعت نور آفتاب دریافت کند. این مقاله دستورالعمل‌های ساده‌ای را درباره‌ی چگونگی کاشت درختان آلو در اختیارتان قرار داده، مضاف بر اینکه اطلاعات پایه و اساسی تکثیر و نگه‌داری از این درختان نیز در آن لحاظ گردیده است. در آب و هوای گرم، درختان آلو بایستی مرتباً تا سقف ۳ سانتی متر در هفته آبیاری شوند. در تیر و مرداد ماه آلوها رسیده می‌شوند.

دستورالعمل

بلافاصله بعد از دریافت نهال، ریشه‌هایش را در داخل سطل آب قرار دهید. حداقل ۲ ساعت بگذارید بماند تا آب کافی دریافت کند. فقط ریشه‌ها بایستی زیر آب باشند.

به منظور بررسی ریشه، درخت را از آب درآورید. بیشتر خاک فشرده بایستی با آب نرم شده باشد. ریشه‌هایی را که آسیب‌دیده‌اند یا به شکلی نا معمول بلندند را ببرید. جهت تسهیل گردش هوا، ریشه‌ها را پخش کرده و اطراف ریشه مرکزی را خلوت کنید. ریشه‌ها را در داخل ظرف برگردانده و پایین تر قرار دهید. سطل و درخت را کناری بگذارید.

گودالی را بکنید که پهنایش ۲ برابر ریشه‌های بازشده‌ی گیاه باشد و درعین‌حال به همان عمقی باشد که گیاه در باغ یا باغچه اولیه کاشته شده بود. معمولاً در روی تنه‌ی درخت یک خط مشخصی وجود دارد که نشان می‌دهد تا کجا در زیر خاک بوده است.

درخت را از سطل آب خارج کنید و با ریشه‌های کاملاً باز و پخش در اطرافش، داخل گودال قرار دهید. سپس آن را با یک دست نگه‌دارید و با دست دیگر گودال را پرکنید.(شاید برای این کار نیاز باشد که کسی کمکتان کند.). اگر خاک منطقه نیاز به اصلاح و یا تقویت دارد، مثلاً اگر خیلی گلی یا ماسه‌ای بوده یا فاقد مواد مغذی مورد نیاز گیاه است، ممکن است خاک مخصوص گلدان را نیز لازم باشد در این مرحله اضافه کنید. اگر شما از کیفیت خاک مطمئن نیستید، برای محکم‌کاری هم که شده، می توانید خاک مخصوص گلدان را نیز به گودال بریزید. دو بیل از خاک گلدان را با خاکی که از گودال برداشته بودید ترکیب کنید. از این مخلوط برای پر کردن گودال و پوشاندن ریشه‌ها تا پایین‌تنه استفاده کنید.

به آرامی و با کمک پشت بیل خاک روی گیاه را فشرده و از صاف بودن درخت مطمئن شوید. سپس درخت را آب دهید و یک لایه کاه مالچ به آن بیفزایید. زمین اطراف درخت بایستی تا عمق حدود ۳ سانتی متر مرطوب باشد. بعد از آب دادن، ۵ دقیقه صبر کنید تا خاک خیس بخورد و بعد با انگشتتان چک کنید که آب تا چه عمقی به خاک نفوذ کرده است. اگر دیدید لازم است، آب بیشتری دهید.

یک چوب به ضخیم را در کنار تنه قرار داده و چند سانتیمتر آن را داخل زمین فرو کنید. با یک طناب تنه درخت و چوب را به هم وصل کنید و نگذارید فاصله‌ی بین آن‌ها از ۵ سانتیمتر فراتر رود. بستن درخت به چوب کمک می‌کند که درخت پایدارتر بوده و رشد کنترل شده تری داشته باشد. اجازه دهید که این ستون چوبی درجایش بماند تا زمانی که تنه‌ی درخت قطورتر شده و با ستون چوبی مستقیماً برخورد کند. برای یک نهال ۲ ساله، یک سال طول می‌کشد تا  این برخورد صورت گیرد. با فرارسیدن سال سوم یا چهارم، دیگر نیازی به ستون کمکی نخواهید داشت.

“در صورت داشتن هر گونه سوال در مورد مطلب فوق، از این بخش با پزشک مربوطه در ارتباط باشید“

منابع :

fa.wikipedia.org

7ganj.ir

www.tebyan.net

www.beytoote.com

vista.ir